Read Online in Persian
Table of Content
مقدمه و فهرست
اطلاعات اولیه
نارسایی کلیه
دیگر بیماری های عمده کلیه
رژیم غذایی در بیماری های کلیه

بیست: بزرگ شدن خوش خیم پروستات

غده پروستات تنها در مردان وجود دارد. بزرگ شدن غده پروستات موجب مشکلاتی در ادرار در مردان مسن (معمولاً بالای سن 60 سال) می‌شود. با افزایش امید به زندگی، بروز هیپرپلازی خوش­خیم پروستات (که BPH) نیز نامیده می‌شود افزایش‌یافته است.

غده پروستات چیست؟ عملکرد آن چگونه است؟

غده پروستات اندامی کوچک، تقریباً به‌اندازه یک گردو و بخشی از سیستم تولیدمثل مردان است.

غده پروستات درست زیر مثانه و در جلوی راست‌روده قرار دارد. این غده بخش ابتدایی پیشابراه را احاطه می‌کند (لوله‌ای که حامل ادرار مثانه است). به‌بیان‌دیگر، بخش ابتدایی پیشابراه (حدود 3 سانتیمتر طول) از پروستات می‌گذرد. پروستات اندام تولیدمثلی مردان است. مایعی ترشح می‌کند که اسپرم را تغذیه می‌کند و در حین انزال آن را به پیشابراه حمل می‌کند.

هیپرپلازی خوش­خیم پروستات (BPH) چیست؟

«پروستات خوش­خیم» یعنی مشکل پروستاتی که ناشی از سرطان نیست و «هیپرپلازی» یعنی بزرگ شدن.

بزرگ شدن خوش­خیم غده پروستات یا BPH یک بزرگ شدن غیر سرطانی غده پروستات است که تقریباً در تمامی مردان همزمان با بالا رفتن سنشان رخ می‌دهد. همگام با مسن‌تر شدن مردان، غده پروستات به‌تدریج بزرگ‌تر می‌شود. یک غده پروستات بزرگ بر پیشابراه فشار می‌آورد، جریان ادرار را مسدود می‌کند و موجب مشکل دفع ادرار می‌شود. به دلیل باریک بودن پیشابراه، جریان ادرار کندتر و با فشار بیشتری همراه خواهد شد.

هیپرپلازی خوش­خیم پروستات بیماری مردان مسن است.

علائم BPH

علائم BPH معمولاً بعد از 50 سالگی آغاز می‌شود. بیش از نیمی از مردان در دهه 60 زندگی‌شان و بیش از 90 درصد مردان در دهه 70 و 80 زندگی علائم BPH را دارند. بیشتر علائم BPH به‌تدریج آغاز می‌شوند و در طول سال‌ها وخیم‌تر می‌شوند. رایج‌ترین علائم BPH عبارت‌اند از:

  • تکرر ادرار، خصوصاً در شب. این حالت معمولاً یکی از علائمی است که بسیار زود نشان داده می‌شود.
  • جریان آهسته و یا ضعیف ادرار
  • مشکل یا تقلا کردن در ابتدای جریان ادرار برای شروع دفع ادرار، حتی وقتی‌که مثانه پر است
  • احساس نیاز به دفع ادرار یکی از آزاردهنده‌ترین علائم است.
  • تقلا کردن برای ادرار
  • جریان منقطع ادرار
  • ترشح یا چکه کردن بعد از اتمام ادرار. قطرات ادرار ترشح می‌کنند و حتی می‌توانند لباس‌های زیر را خیس کنند.
  • عدم تخلیه کامل مثانه

علائم BPH

BPH حاد در صورت عدم درمان، میتواند با گذر زمان موجب مشکلات شدیدی در معدودی از بیماران شود. عوارض معمول BPH عبارتاند از:

- احتباس حاد ادرار: BPH درماننشده با گذر زمان میتواند موجب انسداد دردناک، کامل و ناگهانی جریان ادرار شود. چنین بیمارانی نیازمند جایگذاری لولهای با نام سوند هستند تا ادرار را از مثانه تخلیه کند.

- احتباس مزمن ادرار: انسداد نسبی جریان ادرار برای مدتزمانی طولانی میتواند موجب احتباس مزمن ادرار بشود احتباس مزمن ادرار با افزایش حجم ادرار مشخص میشود. میزان ادراری که در مثانه بعد از ادرار کردن طبیعی باقی میماند باقیمانده ادرار نامیده میشود. وجود باقیمانده ادرار در حالت طبیعی به دلیل عدم تخلیه کامل مثانه یا تکرر ادرار در مقادیر اندک باشد (جریان بسیار زیاد ادرار).

BPH موجب جریان ضعیف ادرار و تکرر ادرار خصوصاً در شبهنگام میشود.

- آسیب به مثانه و کلیه: احتباس مزمن ادرار موجب کشیدگی دیواره عضلانی مثانه می‌شود. در طولانی‌مدت مثانه ضعیف می‌شود و دیگر نمی‌تواند به‌درستی منقبض شود.

حجم باقیمانده ادرار منجر به افزایش فشار در مثانه می‌شود. فشار بیشتر مثانه منجر به فشار رو به عقب ادرار از طریق پیشابراه­ها و به کلیه‌ها می‌گردد. حالت پرشدگی و انسداد حالب­ها و کلیه‌ها درنهایت ممکن است منجر به نارسایی کلیوی شود.

- عفونت مجاری ادراری و سنگ‌های مثانه: ناتوانی در تخلیه کامل مثانه خطر عفونت مجاری ادراری و تشکیل سنگ‌های مثانه را افزایش می‌دهد.

- به خاطر بسپارید، BPH خطر سرطان پروستات را افزایش نمی‌دهد.

تشخیص BPH

درزمانی که علائم و سوابق BPH را نشان می‌دهند، آزمایش‌های بعدی برای مایید یا رد کردن تشخیص بزرگ شدن پروستات استفاده می‌شوند.

- معاینه انگشتی مقعد DRE: در این بررسی، یک انگشت با دستکش، با مایع روان کننده به‌آرامی وارد مقعد بیمار می‌شود تا سطح غده پروستات را از طریق دیواره مقعد بررسی کند. این بررسی به پزشک در مورد اندازه و شرایط غده پروستات ایده می‌دهد.

در BPH، از طریق DRE، پروستات بزرگ‌شده، نرم است و استحکام خوبی دارد. احساس سخت بودن، گره‌دار بودن و شکل نامنظم پروستات در DRE نشانه سرطان یا غده پروستات کلسیفیه است.

معاینه انگشتی مقعد و سونوگرافی دو مورد از مهم ترین آزمایش‌های تشخیصی BPH هستند

- سونوگرافی و آزمایش حجم باقیمانده پس از ادرار

- سونوگرافی قادر به بررسی اندازه پروستات و کشف مشکلات دیگری چون بدخیمی، اتساع پیشابراه و وجود آبسه کلیوی است.

تصویربرداری با - سونوگرافی همچنین برای تعیین حجم ادرار باقیمانده در مثانه بعد از دفع ادرار استفاده می‌شود. حجم باقیمانده پس از ادرار کمتر از 50 میلی‌لیتر است که نشانی از تخلیه کافی مثانه است. حجم ادرار باقیمانده بعد از تخلیه بین 100 تا 200 میلی‌لیتر یا بالاتر مهم است و به ارزیابی بیشتری نیاز است.

- معیار علامت پروستات.

معیار بین‌المللی علامت پروستات IPSS یا اندکس علامت AUA (انجمن اورولوژی آمریکا) به تشخیص BPH کمک می‌کند. در این روش تشخیصی، از بیماران در مورد وجود یا فقدان علامت‌های رایج هیپرپلازی خوش­خیم پروستات سؤال می‌شود. پاسخ‌ها رتبه‌بندی می‌شوند و بر اساس معیار علائم پروستات، در مورد شدت مشکل ادراری قضاوت می‌شود.

آزمایش‌های آزمایشگاهی.

آزمایش‌های آزمایشگاهی به تشخیص BPH کمک نمی‌کنند؛ اما به تشخیص عوارض مرتبط و جدا کردن مشکلاتی با همین علائم کمک می‌کند. ادرار برای وجود عفونت و خون به‌منظور بررسی عملکرد کلیوی آزمایش می‌شود. آنتی‌ژن خاص پروستات PSA یک ابزار غربالگری برای سرطان پروستات است.

- دیگر بررسی‌ها

بررسی‌های مختلف برای تشخیص یا منتفی کردن تشخیص BPH عبارت‌اند از اندازه‌گیری جریان ادرار، بررسی‌های اورودینامیک (دینامیک دفع و جریان ادرار)، سیستوسکوپی (بررسی اندوسکوپیک مثانه)، بیوپسی پروستات، پیلوگرام داخل وریدی یا سی‌اتی اوروگرام و پیلوگرافی برگشتی (رادیوگرافی از لگنچه کلیه و حالب پس از تزریق ماده حاجب).

آزمایش PSA خون یک آزمایش مهم غربالگری برای تشخیص سرطان پروستات است

آیا فرد مبتلا به علائم BPH می‌تواند مبتلا به سرطان پروستات باشد؟ سرطان پروستات چطور تشخیص داده می‌شود؟

بله علائم بسیاری از سرطان پروستات و BPH شبیه هم هستند، بنابراین بر پایه علائم بالینی تمایز بین دو وضعیت ممکن نیست؛ اما به خاطر داشته باشید که BPH به سرطان پروستات ارتباطی ندارد. سه مورد از مهم‌ترین آزمایش‌هایی که می‌توانند تشخیص سرطان پروستات را ممکن کنند عبارت‌اند از معاینه انگشتی مقعد DRE، آزمایش خون در مورد آنتی‌ژن‌های خاص پروستات PSA و بیوپسی از پروستات.

درمان BPH

عواملی که گزینه‌های درمانی BPH را تعیین می‌کنند عبارت‌اند از شدت علائم، این موضوع که بیماری تا چه حدی زندگی روزانه تحت تأثیر قرار می‌دهد و وجود حالات پزشکی دیگر همراه. اهداف درمان BPH عبارت‌اند از کاهش علائم، ارتقای کیفیت زندگی، کاهش حجم باقیمانده ادرار پس از ادرار کردن و پیشگیری از عوارض BPH.

سه گزینه درمانی مختلف BPH عبارت‌اند از:

الف) انتظار مراقبانه و تغییر در سبک زندگی (بدون درمان)

ب) درمان پزشکی

ج) درمان جراحی

الف) انتظار مراقبانه و تغییر سبک زندگی (بدون درمان)

«انتظار بکشید و مراقب باشید» بدون درمان رویکرد ترجیحی برای مردانی است که علائم خفیف یا علائمی دارند که آزارشان نمی‌دهد. اما انتظار مراقبانه به این معنا نیست که سهل‌انگاری کنید و هیچ اقدامی برای کاهش علائم BPH انجام ندهید. در طول انتظار مراقبانه، فرد باید سبک زندگی‌اش را تغییر دهد تا علائم BPH را کاهش دهد و همچنین بررسی‌های سالیانه منظمی داشته باشد تا ببینید آیا علائم در حال پیشرفت یا بدتر شدن هستند.

بسیاری از علائم سرطان پروستات و BPH مشابه یکدیگر هستند. برای تشخیص دقیق نیاز به بررسی کامل است.

  • ایجاد تغییرات ساده در عادات ادرار کردن و در مصرف مایعات.
  • تخلیه منظم مثانه. ادرار را طولانی‌مدت نگه ندارید. به‌محض احساس ادرار، ادرار کنید.
  • ادرار کردن دوگانه؛ یعنی ادرار دومرتبه پیاپی خارج می‌شود. اول مثانه به‌صورت طبیعی در حالت آرامش تخلیه می‌شود، چند دقیقه صبر کنید و مجدداً سعی کنید ادرار کنید. برای تخلیه مثانه تقلا نکنید یا فشاری به خودتان نیاورید.
  • اجتناب از نوشیدنی‌های الکلی یا کافئین دار عصر. هر دوی این‌ها بر سفتی عضلات مثانه تأثیر می‌گذارند و هر دو کلیه‌ها را به تولید ادرار تحریک می‌کنند که منجر به ادرار در طول شب می‌شود.
  • اجتناب از مصرف زیاده از حد مایعات (کمتر از 3 لیتر مایعات هرروز مصرف کنید). بجای اینکه یک‌مرتبه مقدار زیادی مایعات مصرف کنید، مصرف مایعات را در طول روز پخش‌کنید.
  • مصرف مایعات را چند ساعت پیش از خوابیدن یا بیرون رفتن کاهش دهید.
  • از درمان‌های بدون نسخه سرماخوردگی و سینوسی که حاوی ضد احتقان­ها یا آنتی‌هیستامین‌ها هستند، پرهیز کنید. این داروها می‌توانند علائم را وخیم‌تر کنند یا موجب احتباس ادرار شوند.
  • زمان مصرف داروهایی را که حجم ادرار را افزایش می‌دهند (دیورتیک­ها) تغییر دهید.
  • گرم بمانید و به طور مرتب ورزش کنید. هوای سرد و فقدان فعالیت فیزیکی می‌تواند علائم را بدتر کند.
  • تمرین‌های تقویت‌کننده لگن را انجام دهید و لگن را گرم نگه‌دارید زیرا این تمرین‌ها برای پیشگیری از نشت ادرار سودمند هستند. تمرین‌های لگنی آن دسته از عضلات لگن را که از مثانه حمایت می‌کنند تقویت می‌کنند و به بسته شدن اسفنکتر کمک می‌کند. تمرینات شامل سفت و شل کردن عضلات لگن است.
  • تمرین مثانه روی تخلیه ادرار زمان‌بندی‌شده و کامل متمرکز است. تلاش کنید تا در زمانه‌ای منظم ادرار کنید.
  • درمان یبوست
  • کاهش استرس. عصبی بودن و تنش می‌تواند منجر به تکرر ادرار شود.
BPH با علائم خفیف را میتوان با انتظار مراقبانه و تغییر سبک زندگی و بدون درمان پزشکی مدیریت کرد.

ب) درمان پزشکی

مراقبت‌های دارویی رایج‌ترین و مرجع‌ترین روش کنترل علائم خفیف تا متوسط BPH هستند. داروها به میزان قابل‌توجهی علائم اصلی را در حدود دوسوم از مردان کاهش می‌دهند. دودسته دارو وجود دارد، آلفا بلوکرها و ضد آندروژن­ها (مهارکننده‌های 5 آلفا ردوکتاز)، برای پروستات بزرگ‌شده.

  • آلفا بلوکرها (تامسولسین، آلفوزوسین، ترازوسین و دگزاوسین) داروهایی هستند که عضلات داخل و اطراف پروستات را شل می‌کنند، انسداد ادراری را تسکین می‌دهند و اجازه می‌دهند که جریان ادرار راحت‌تر باشد. رایج‌ترین عوارض جانبی آلفا بلوکرها عبارت‌اند از کمی احساس سنگینی سر، گیجی و ضعف.
  • مهارکننده‌های 5 آلفا ردوکتاز (فیناسترید و دوتاسترید) داروهایی هستند که می‌توانند اندازه غده پروستات را کاهش دهند. این داروها میزان جریان ادرار را افزایش و علائم BPH را کاهش می‌دهند. آن‌ها به‌سرعت آلفا بلوکرها عمل نمی‌کنند (پیشرفت در طول 6 ماه از شروع درمان دیده می‌شود) و درمجموع بهترین عملکرد را روی مردانی دارند که مبتلا به اتساع غده پروستات هستند. رایج‌ترین عوارض جانبی مهارکننده‌های 5 آلفا ردوکتاز مشکلات مربوط به انزال و نعوظ، کاهش علاقه به فعالیت‌های جنسی و ناتوانی جنسی است.
درمان غیرتهاجمی برای بیماران مبتلا به علائم خفیف تا متوسط BPH ترجیح داده می‌شوند. از جراحی پرهیز می‌شود.

p>درمان ترکیبی. یک آلفا بلوکر و یک مهارکننده آلفا ردوکتاز عملکرد متفاوتی دارند و وقتی همزمان مصرف شوند، تأثیری فزاینده دارند؛ بنابراین ترکیب دو دارو بیشتر منجر به ارتقای قابل‌توجه علائم BPH می‌شود تا مصرف تنهایی هریک از داروها. درمان ترکیبی در مردان مبتلا به علائم حاد، آن‌ها که پروستات بزرگ دارند و پاسخ ناکافی به دوز بالای یک آلفا بلوکر می‌دهند توصیه می‌شود.

 

ج ) درمان جراحی درمان جراحی در افرادی توصیه می‌شود که:

- علائم مقاومت آزاردهنده متوسط تا شدید نسبت به داروها دارند.

- احتباس حاد ادرار دارند.

- عفونت‌های عودکننده مجاری ادراری دارند.

- دائماً یا به‌صورت مکرر در ادرارشان خون‌دیده می‌شود.

- نارسایی کلیوی ناشی از BPH

- سنگ‌های مثانه همراه با BPH

- افزایش یا مقدار قابل‌توجهی از باقیمانده ادرار در مثانه

درمان جراحی را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد: ا- اقدامات جراحی و 2- درمان‌هایی که کمترین حالت تهاجمی را دارند. روش استاندارد جراحی قطع عرضی پروستات از طریق پیشابراه است TURP. در حال حاضر چندین روش جدیدتر در مدیریت جراحی غدد کوچک تا متوسط وجود دارند که هدفشان دسترسی به نتایجی قابل قیاس با TURP با حداقل مرگ‌ومیر و هزینه است.

درمان‌های جراحی

روندهای خاص جراحی که معمولاً استفاده می‌شوند عبارت‌اند از برداشتن عرضی پروستات از طریق پیشابراه TURP، برش عرضی پروستات TUIP از طریق پیشابراه و برداشتن پروستات با جراحی باز.

علائم شدید BPH، احتباس ادرار، UTI عودکننده و نارسایی کلیوی نیاز به جراحی را نشان می‌دهند.

1- قطع عرضی پروستات از میان پیشابراه TURP

TURP استاندارد طلائی درمان جراحی پروستات است و از دارو موفق‌تر است. در 85 تا 90 درصد موارد انسداد ادراری را از بین می‌برد و پیشرفت معمولاً طولانی‌مدت است. TURP عملی است که حداقل حالت تهاجمی را دارد، به‌وسیله اورولوژیست برای برداشتن بخشی از غده پروستات که جریان ادرار را مسدود کرده است انجام می‌شود. TURP نیازمند برش پوستی یا بخیه نیست، اما به بستری شدن نیاز دارد.

پیش از جراحی
  • پیش از جراحی، باید از مناسب بودن وضعیت فرد برای جراحی اطمینان حاصل شود.
  • از بیمار خواسته می‌شود که سیگار کشیدن را کنار بگذارد زیرا سیگار خطر عفونت سینه و زخم را افزایش می‌دهد و می‌تواند بهبودی را به تأخیر بیندازد.
  • از بیمار خواسته می‌شود که داروهای ضد انعقاد خون مثل (وارفارین، آسپیرین و کلوپیدوگرل) را قطع کند.
در حین عمل
  • TURP معمولاً 60 تا 90 دقیقه زمان می‌برد.
  • TURP معمولاً با استفاده از بی‌حسی نخاعی انجام می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها برای پیشگیری از عفونت تجویز می‌شوند.
  • در طول TURP، از طریق نوک پنیس ابزاری در پیشابراه برای برداشتن پروستات قرار می‌گیرد.
  • دستگاه قطع کردن رسکتوسکوپ یک چراغ و دوربین برای دیدن دارد، یک حلقه الکتریکی برای برش بافت و مسدود کردن عروق خونی و کانالی که مایع آبکی را به مثانه حمل می‌کند.
  • بافت پروستات در حین جراحی برداشته می‌شود برای بررسی بافت‌شناسی آسیب‌شناسی به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا سرطان پروستات بررسی شود.
کارآمدترین و محبوب‌ترین درمان جراحی BPH، TURP است

بعد از جراحی:

  • مدت بستری شدن در بیمارستان 2 تا 3 روز بعد از TURP است.
  • بعد از جراحی، یک کاتتر لومنی بزرگ سه‌گانه از طریق نوک پنیس (از طریق پیشابراه) به مثانه وارد می‌شود.
  • محلول آبکی به کاتتر می‌چسبد و مثانه آبکی شده و به‌طور مداوم برای 24 تا 12 ساعت آب آن کشیده می‌شود.
  • شستشوی مثانه خون یا لخته‌های خونی را که ممکن است در جریان جراحی به وجود بیایند را برمی‌دارد.
  • وقتی‌که ادرار عاری از خونریزی قابل‌توجه است یا لخته‌های خون ناشی از جراحی است، کاتتر برداشته می‌شود.

توصیه‌های بعد از جراحی

پیگیری اصولی بعد از TURP به بهبود زودهنگام کمک می‌کند:

  • نوشیدن مایعات بیشتر برای بیرون راندن ادرار از مثانه.
  • پرهیز از یبوست و تقلا در طول خروج مدفوع. تقلا می‌تواند منجر به افزایش خونریزی شود. اگر یبوست رخ دهد به مدت چند روز از ملین‌ها استفاده کنید.
  • داروهای ضد انعقاد را بدون توصیه پزشک مصرف نکنید.
  • از برداشتن اجسام سنگین یا فعالیت شدید به مدت 4 تا 6 هفته خودداری کنید.
  • از الکل، کافئین و غذاهای ادویه‌دار پرهیز کنید.

عوارض محتمل

  • عوارض فوری محتمل عبارت‌اند از خونریزی و عفونت مجرای ادراری، درحالی‌که عوارض کمتر محتمل، سندرم TURP و مشکلات جراحی هستند.
  • عوارض بعدی TURP عبارت‌اند از باریک شدن پیشابراه، انزال پس‌رونده، بی‌اختیاری و ناتوانی جنسی.
  • انزال منی به مثانه (انزال پس‌رونده) یک پیامد رایج TURP است که در حدود 70 درصد موارد رخ می‌دهد. این امر بر عملکرد یا احساس لذت تأثیری نمی‌گذارد اما موجب عقیمی می‌شود.
  • عواملی که می‌توانند خطر عوارض را افزایش دهند عبارت‌اند از چاقی، سیگار کشیدن، سوءمصرف الکل، سوءتغذیه و دیابت.
TURP تحت بیحسی نخاعی بدون بیهوشی بیمار انجام میشود، بنابراین نیازمند مدت بستری شدن کوتاهتری است.

بعد از ترخیص از بیمارستان، درصورتی‌که بیمار یکی از حالت‌های زیر را دارد با پزشک تماس بگیرید:

  • مشکل یا ناتوانی در ادرار کردن.
  • درد شدیدی که حتی بعد از مصرف دارو برطرف نمی‌شود.
  • علائم عفونت، ازجمله تب و لرز.

2- برش عرضی پروستات از طریق پیشابراه TUIP

برش عرضی پروستات از طریق پیشابراه TUIP جایگزین TURP در مردانی است که پروستات کوچک‌تری دارند یا شرایط سلامتشان در حد پایینی است و درنتیجه، مناسب TURP نیستند.

مراحل TUIP مشابه TURP است اما بجای برداشتن بافت از پروستات، دو یا چند برش طولی عمیق در پروستات صورت می‌گیرد. برش‌ها مسیر پیشابراهی را عریض می‌کنند، فشار روی پیشابراه را تخفیف می‌دهند و جریان ادرار را افزایش می‌دهند.

انزال منی به مثانه یکی از عوارض رایج TURP است که منتج به عقیمی می‌شود (ناتوانی در پدر شدن)

مزایای TUIP عبارت‌اند از خونریزی کمتر، عوارض کمتر مرتبط با جراحی، مدت اقامت کوتاه‌تر در بیمارستان و زمان بهبودی سریع‌تر؛ و خطر کمتر انزال برگشتی و بی‌اختیاری ادرار در مقایسه با TURP؛ اما TUIP کارایی کمتری در ایجاد علائم تسکینی و / یا نشانه‌های برگشت سریع‌تر در طول دوره کوتاه‌تری از زمان در برخی از بیمارانی دارد که نیازمند دنبال کردن درمان با TURP هستند. TUIP کارآمدترین روش درمان پروستات خیلی بزرگ نیست.

3- برداشتن پروستات با جراحی باز

برداشتن پروستات با جراحی باز نوعی از جراحی است که یک برش در شکم برای برداشتن پروستات ایجاد می‌شود. باوجود بسیاری از گزینه‌های کمتر تهاجمی و مؤثرتر، برداشتن پروستات با جراحی باز، به‌ندرت در درمان BPH به کار می‌رود.

برداشتن پروستات با جراحی باز تنها برای معدودی از مردانی که پروستات‌های شدیداً بزرگ‌شده‌ای دارند و در بیمارانی صورت می‌گیرد که از دیگر مشکلاتی رنج می‌برند که لازم است در حین جراحی اصلاح شوند.

درمان‌هایی که حداقل حالت تهاجمی را دارند MIT ها

روش‌هایی که حداقل حالت تهاجمی را دارند روش‌هایی هستند که کمترین آسیب را می‌زنند. با فنّاوری و تحقیقات مدرن، درمان‌هایی که حداقل حالت تهاجمی را دارند از طریق فرایندهایی ساده‌تر با عوارض کمتر در درمان BPH موردنظر می‌باشند.

این روش‌های درمانی در کل از گرما، لیزر، یا تبخیر الکتریکی برای برداشتن بافت اضافی از پروستات استفاده می‌کنند. تمامی این درمان‌ها از رویکرد برش عرضی از طریق پیشابراه (که از طریق پیشابراه به آلت می‌رود) استفاده می‌کنند. مزایای درمان‌هایی که حداقل حالت تهاجمی را دارند عبارت‌اند از: دوران کوتاه‌تر بستری شدن در بیمارستان، نیاز به حداقل بیهوشی، خطرات و عوارض کمتری در مقایسه با جراحی پروستات استاندارد و زمان بهبودی کوتاه‌تر بیمار.

TUIP یک جایگزین TURP برای مردانی است که پروستات کوچک‌تر یا بیماران پرخطری است که امکان انجام TURP در آن‌ها نیست.

مضرات این روش‌ها عبارت‌اند از: کارایی کمتر نسبت به TURP استاندارد، احتمال بیشتر نیاز به جراحی مجدد بعد از 5 تا 10 سال، عدم وجود بافت پروستات برای بررسی بافت‌شناسی آسیب‌شناسی (به‌منظور منتفی نمودن تشخیص سرطان پروستات) و مطالعات طولانی‌مدت کمتر در مورد بی‌خطر بودن و کارایی آن‌ها. مشکل مهم اضافی این است که درمان‌هایی که حداقل حالت تهاجمی را دارند MIT ها، در اکثر کشورهای درحال‌توسعه موجود نبوده و اکنون بسیار گران هستند. درمان‌های مختلفی که حداقل حالت تهاجمی را دارند و در BPH استفاده می‌شوند حرارت درمانی میکروویو با برش عرضی پیشابراه، سوزن برش عرضی پیشابراه TUNA، حرارت درمانی القاشده با آب WIT، استنت­های پروستات و درمان لیزری با برش عرض پیشابراه.

1- حرارت درمانی میکروویو با برش عرضی پیشابراه TUMT: در این روند، حرارت میکروویو برای سوزاندن بافت اضافی پروستات که جریان ادرار را مسدود کرده است به کار می‌رود.

2- حذف سوزنی پروستات از طریق پیشابراه TUNA: در این روند، انرژی فرکانس رادیویی برای منعقد کردن و نکروز بافت اضافی پروستات که جریان ادرار را مسدود کرده است استفاده می‌شود.

3- حرارت درمانی القاشده با آب WIT: در این تکنیک، آب داغ موجب انعقاد القاشده حرارتی و نکروز بافت اضافی پروستات می‌شود.

4- استنت­های پروستاتی: در این تکنیک، یک استنت درون محوطه باریکی از پیشابراه پروستات قرار می‌گیرد. استنت کانال را باز نگه می‌داد و اجازه ادرار آسان را می‌دهد. استنت­ها انعطاف­پذیر هستند، ابزارهایی با تیتانیوم خودبه‌خود منبسط شونده سیمی هستند که شکل فنر یا سیم‌پیچ دارند.

5- درمان لیزری از راه پیشابراه: در این تکنیک، انرژی لیزری از طریق گرمابخش‌های مسدودکننده پروستات را تخریب می‌کند.

مزایای MIT: خطرات کمتر و دوره کوتاه‌تر بستری شدن در بیمارستان؛ نگرانی‌ها: مقایسه کارایی با هزینه و سلامت طولانی‌مدت

چه زمانی بیمار مبتلا به BPH باید با پزشک مشورت کند؟

بیماران مبتلا به BPH باید در موارد زیر با پزشک مشورت کنند:

- ناتوانی کامل در دفع ادرار.

- درد یا سوزش هنگام ادرار، بوی چرک ادرار، یا تب و لرز.

- خون در ادرار.

- از دست رفتن کنترل ادرار که موجب خیس شدن لباس‌های زیر می‌شود.

Our Leaders